Adam, eşini derin bir sevgiyle bağlıyor ama aynı zamanda kıskançlıkla sarmalıyordu. Öğle yemekleri için iş yerinde sunulan fırsatı bile değerlendirmiyor, uzun bir yol kat ederek eve gidip eşiyle birlikte yemek yiyordu. Kadın, bu davranışı sadece yemek yemek için geldiğini düşünüyordu. Ancak bilmediği bir gerçek vardı: adam, aslında eşini kontrol ediyordu.
Bu sır, uzun bir süre boyunca onların birlikte yemek yemesini sağlıyordu. Ancak bir gün, adam eve geldiğinde eşini bulamadı. Kapıyı çaldı, seslendi ama cevap yoktu. Adam, her odasını kontrol etti... Kadını bulamadı. Telefona sarıldı, ancak kadının telefonu kapalıydı. Birden ürperdi. "Korktuğum şey başıma geldi, kesinlikle beni aldatıyor" diye düşündü...
Adam, ailesi, arkadaşları, komşuları ve aile dostları dahil herkesi aradı. Ancak kimse kadını görmemişti. Saatler geçiyordu ama kadından hala haber yoktu.
Akşam olduğunda, adam evde umutsuzca dolaşıyordu. Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte, kararını verdi: boşanacaklardı. Avukat arkadaşına başvurdu ve dava açıldı. Adam, kesinlikle aldatıldığına inanmıştı ve eşi artık dönmeyecekti. Evdeki her hatırayı yok etti: resimleri yırttı, elbiseleri yaktı, takıları eskiciye verdi.
Tek hatıra olarak bir Sevgililer Günü kartı kalmıştı. Kartta, "Hep seninim... Hep senin kalacağım..." yazıyordu. Adam, dolu bir nefretle kartı duvara astı, uzunca bir süre bakakaldı. O an, elindeki içki kadehini sıkıyordu ama kanlı ellerinin farkına bile varmamıştı. Telefon çaldığında ancak fark etti ki eli kan içindeydi. Telefonu açtı... Devamı İçin Görsele D'oku'nun
